Interview met Els Vos

16 oktober 2025

Interview met Els Vos, werkzaam bij de Oude Pastorie

“Onze zorgmanager werkt mee op de werkvloer. Er is meer begrip voor wat wij in de praktijk tegenkomen.”

Hiervoor werkte ik in de gehandicaptenzorg. Een van de belangrijkste redenen voor mij om over te stappen was de grote afstand tussen de werkvloer en het management. Ik vond het heel fijn om met de bewoners en de collega’s te werken, maar werd gek van allerlei randzaken. Die landelijke organisatie was veel te massaal om het zorggebeuren op locatie goed rondgebreid te krijgen. Uiteindelijk moet je de keuze voor jezelf maken, maar ik ben echt alleen weggegaan vanwege het organisatorische en management gedeelte.

Kom eens kijken op de werkvloer

Dit moet en dat moet, maar er wordt niet gekeken naar wat de cliënten echt nodig hebben. Dat je van het management een boom moet maken met positieve en negatieve dingen. Alsof je daar tijd voor had... Ik dacht dan: “Kom gewoon zelf eens kijken hoe het op de werkvloer gaat.” Dat is hier heel anders. Bij De Oude Pastorie is echt aandacht voor de mensen, zowel voor de bewoners als het personeel.

Ik wist niet wat ik zag!

Bijvoorbeeld, onze zorgmanager Petronella werkt mee op de werkvloer. Dat geeft haar een veel beter beeld van hoe de zorg in elkaar zit. Er is meer begrip voor wat wij in de praktijk tegenkomen. Zij werkt toevallig dezelfde weekenddiensten als ik. De eerste keer wist ik niet wat ik zag! Door de week zit ze meer op kantoor, maar soms gebeurt het ook dat ze ‘s ochtends meehelpt als er iemand ziek is.

Een rustige start van de dag

Nu hebben wij hier sowieso meer tijd voor de bewoners. In mijn vorige baan gingen de bewoners met een busje naar de dagbesteding. Ze werden in groepjes opgehaald. Dus dan moet iedereen - hup, hup, hup - voor negen uur klaarstaan. Hier gaan de bewoners niet weg. Daardoor is er alle tijd voor een rustige start van de dag. Wassen, aankleden en dan naar de huiskamer. We streven ernaar om rond tien uur klaar te zijn. Maar het is geen probleem als iemand eens om half elf aanschuift die nog een ontbijtje moet hebben.

Zorgen en vertroetelen

Natuurlijk, er zijn overal wel dingen, maar vooralsnog heb ik het reuze naar mijn zin hier. Ik ben een zorgmens. Hou van mensen zorgen en vertroetelen. Ik hou van deze mensen, laat ik het zo maar simpel zeggen. Het is wel een heel andere doelgroep dan in de gehandicaptenzorg, waar ik werkte met bewoners met downsyndroom of hersenletsel. Dat was wel even schakelen. Je krijgt meer respons, mensen kunnen hun verhaal vertellen. Ik vind het heel fijn dat ik gewoon een gesprekje kan voeren.

Bijspringen

De collega’s zijn hier heel leuk, maar dat was in mijn vorige werk ook. Iedereen is bereid om elkaar te helpen. Het kan op sommige momenten ineens hectisch zijn met drie of vier bewoners. Dan ligt iemand in de ontlasting of ontdek je een wond aan de rug. Of als je een zwaardere bewoner moet helpen aankleden of met een tillift moet werken. Dan is het fijn als een collega even kan bijspringen.

Tijd voor een praatje

Wij zorgen dat de mensen in de huiskamer komen. Daar neemt de dagbesteding het over. Zorg is een ander ding, al kunnen wij ook wel eens met een bewoner naar het dorp lopen. De contacten zijn dus voornamelijk tijdens het zorgen. Maar je loopt de hele dag door het huis heen, dus je maakt ook wel eens een praatje in de gang of buiten in de tuin.

Met of zonder opleiding

Toen ik ging solliciteren was ik bang dat ik zonder de opleiding verpleegkundige niet aangenomen zou worden. Ik heb wel maatschappelijke zorg gedaan maar mag officieel geen verpleegtechnische handelingen doen. Maar ik was mijn vorige werk zó zat dat ik dacht: “Ik bel ze gewoon dan hoor ik het wel.” De week daarna kon ik meteen op gesprek komen en het bleek geen probleem. De Oude Pastorie geeft me de mogelijkheid alsnog de opleiding te gaan doen, maar ik heb besloten nog even te wachten.

Even slikken...

Al met al vind ik alles leuk. Bewoners, reacties en verhalen. Als je terugkomt van vakantie dat mensen je herkennen en blij zijn dat je er weer bent. Het is een fijne doelgroep. Soms natuurlijk ook wel emotioneel. De afgelopen nacht is de vijfde cliënt overleden sinds ik hier werk. Die dame lag op sterven. Dan moet je wel even slikken. Ze zijn allemáál lief, hoor. Maar met sommige bewoners heb je toch meer een klik dan met anderen. Dat is ook niet erg.

Warm bad

Het huis zelf is heel mooi. In het begin keek ik mijn ogen uit. Alles is er. Zoals het huisrestaurant in de serre. Daar kunnen mensen met hun familie eten. Er is ook een stukje waar je even privé met je moeder of vader kunt zitten. Alles is hier heel verzorgd. De Oude Pastorie is in alle opzichten een warm bad.

Terug naar overzicht