Interview met Petronella van Beem

16 oktober 2025

Interview met Petronella van Beem, werkzaam bij De Oude Pastorie

Verpleegkundige Petronella van Beem werkte al jarenlang in de particuliere zorg toen ze in 2018 bewust koos voor De Oude Pastorie, opnieuw een kleinschalige particuliere organisatie. Met haar specialisme in de doelgroep met psychogeriatrisch complex gedrag is ze hier perfect op haar plek. Wij spraken over haar visie op onze zorgverlening en over haar stijl van leidinggeven als manager Welzijn en Zorg.

“Ik ben meewerkend manager. Ik werk full time en draai ook mee in de zorg, inclusief de weekenddiensten. Doordat ik meewerk op de vloer zie ik meer. De meeste zorgmanagers komen maar zelden in de praktijk, maar dat is de enige manier om uit te vinden wat er écht leeft bij de bewoners en de collega’s. Dan maar wat minder vergaderen en achter het beeldscherm zitten.

Met zijn allen

Als het gaat om de samenstelling van het team vind ik ervaring en de juiste instelling belangrijker dan diploma’s. Je kunt mensen altijd verder opleiden. Bovendien... we moeten het met zijn allen doen en de huishoudelijke collega’s zijn net zo belangrijk als de zorg- en welzijnsmedewerkers en de kok. Een van de redenen dat ik voor de particuliere zorg koos is dat er veel minder lagen zijn dan in de grotere organisaties. Vivium heeft ons weliswaar onlangs overgenomen, maar daarbij beloofd dat we ons eigen karakter mogen behouden.”

Inspiratielocatie

Door de overname in 2024 zijn wij zijn een stichting geworden. We zijn een zogenaamde ‘inspiratielocatie’ voor Vivium, geleid door de locatiemanager, de HR- manager en mijzelf. Elke bewoner krijgt een zorgbegeleider en een welzijnsbegeleider die samen met de naasten een ‘leefplezierplan’ opstellen. Daarnaast werken we vanuit een visie gebaseerd op tien beloften aan de bewoners. Iedereen probeert daarnaar te handelen.

Vertrouwde gezichten

Onze bewoners hebben geheugenproblematiek en dementie. Zij komen hier wonen en mogen blijven tot het einde. Ze zijn gewend aan het leven hier, en doordat ze meer leefplezier hebben en vrolijker in het leven staan, vallen hun problemen met het geheugen minder op. Mensen weten vaak je naam niet, maar ze herkennen je wel om wie je bent. Daarom vind ik het ook belangrijk dat collega’s regelmatig komen werken, zodat ze vertrouwd raken met de bewoners.

Het personeel is te gast

Bedenk ook dat de mensen hier wonen. Het is hún huis, en wij zijn te gast. We zijn eigenlijk een soort thuiszorgorganisatie, maar dan 24 uur per dag op locatie. Bewoners kunnen in principe ook naar buiten, bij sommige situaties proberen we te ontmoedigen dat ze zonder begeleiding op stap gaan. Dan is er altijd wel iemand die ze afleidt en ze bijvoorbeeld even mee de tuin in neemt. Dat is voor nieuwe medewerkers wennen. We gaan niet de discussie aan, maar gaan mee in de beleving. Ze hebben zélf de regie over hun leven. Als mensen fysiek goed zijn, geven we ze eventueel een GPS-spotter mee. Wel altijd met hun goedkeuring. En gelukkig zitten we in het oude dorp waar iedereen ons kent.

Een druk leven

We hebben zeven dagen in de week dagbesteding van half acht tot tien uur in drie huiskamers. We kijken weinig TV, omdat we meer samen met de mensen doen. Er zijn 26 bewoners. We starten ’s ochtends met vijf mensen in de zorg en drie in de dagbesteding. Na het ochtendritueel komen de zorgmedewerkers ook naar de huiskamers. Eetmomenten zijn ook werktijd. Er zijn daarom geen pauzes. Daarnaast hebben we gastvrouwen en -heren die vrijwillig extra ondersteuning bieden. Zo komt iemand voorlezen en een ander komt elke dinsdag met een hond van huiskamer naar huiskamer.

Begeleiding naar het einde

Natuurlijk is het niet altijd plezier. Het is soms emotioneel. Als een nieuwe bewoner bij ons komt, heeft de naaste er vaak al maanden van intensieve zorg opzitten. Het gaat om bewoners in de laatste levensfase, palliatieve zorg. Wij begeleiden daarbij, met ook aandacht voor de naasten. Die contacten zijn heel warm, intensief en bijzonder.

Welzijn en gedragsproblematiek

Als je inzet op welzijn is er minder zorg nodig. Verpleegkundigen die vooral technisch willen handelen, vinden hier dan ook minder uitdagingen. Wij zien de bewoner als mens, afgezien van het ziektebeeld. Je kunt gedragsproblematiek niet altijd voorkomen, maar je kunt wel proberen het te begrijpen. Bijvoorbeeld iemand die directeur is geweest, kan het lastig vinden om zich afhankelijk te voelen. Dat kan tot onbegrip leiden. Persoonlijk vind ik het bij gedragsproblematiek leuk om uit te vogelen hoe je dat het beste oppakt. En uiteindelijk is het fijn als iemand blij en dankbaar is om te zijn geholpen.

Gedrag vraagt soms om humor en veerkracht

Dit is een heerlijk open huis om te werken als je gevoel hebt voor de psychogeriatrische doelgroep. Bij nieuwe collega’s merk je al snel of iemand past. Het werk vraagt om gevoel voor humor en je moet je kunnen inleven in iemands karakter. En dan jezelf durven zijn, niet domweg protocollen naleven. Bewoners zijn soms onvoorspelbaar. Vandaag wil meneer met mij trouwen, morgen wil hij niets van mij weten. Je moet dat niet persoonlijk opvatten. Wij laten nieuwe collega’s dan ook nooit alleen bij een bewoner die heftig kan reageren. Je moet dit gedrag leren ombuigen. Ik benoem dan vaak wat er gebeurt: “Ik zie dat u boos bent. Waarom bent u nu zo boos?” Met humor kun je een hoop oplossen, maar je moet daar wel de veerkracht voor hebben. Ik vind dat leuk.”

Wil je eens met iemand praten over het werk bij De Oude Pastorie? Neem contact op via contact@oudepastoriehuizen.nl

Terug naar overzicht